Τον πεθαμένο πρώτα τον πλένεις με νερό και τον καθαρίζεις - συνήθως όταν πεθαίνει ο άνθρωπος λερώνεται. Μετά βρέχεις μια πετσέτα και τον περνάς με κρασί. Ύστερα, αρχίζεις να τον ντύνεις. Του φοράς το βρακί του και από πάνω το σάβανο. Μπορεί για σάβανο να βάλεις ένα άσπρο σεντόνι που θα του ανοίξεις μια τρύπα να μπει το κεφάλι. Προσέχεις να το σκεπάζει ολόκληρο το σώμα από μπροστά, να φτάνει ίσαμε τα χνάρια. Από πίσω δε χρειάζεται να είναι πολύ μακρύ. Αφού λοιπόν στρώσεις καλά το σάβανο, του φοράς τα ρούχα του. Ό,τι ρούχα έχεις διαλέξει. Στο τέλος σταυρώνεις τα χέρια του στην κοιλιά. Από κάτω το αριστερό και το δεξί από πάνω. Σκεπάζεις με ένα σεντόνι το πρόσωπό του και περιμένεις να έρθει το φέρετρο.
Δεν αφήνεις τον νεκρό μοναχό του. Παλιά καθόντανε και τον φυλάγανε οι συγγενείς και οι γείτονες. Πρέπει να περάσουν εικοσιτέσσερις ώρες πριν θάψουν τον πεθαμένο. Τώρα βέβαια αυτό δεν είναι απαραίτητο, έρχεται γιατρός και δίνει το χαρτί. Παλιότερα όμως, που δεν ερχότανε γιατρός να βεβαιώσει τον θάνατο, πολλές φορές είχανε θάψει τους ανθρώπους ζωντανούς. Εμένα η γιαγιά μου πρέπει να ήτανε ζωντανή όταν τη θάψαμε γιατί όταν τη βγάλαμε, τη βρήκαμε να έχει γυρίσει. Αντί να είναι ανάσκελα ήταν στο πλάι.
Το φέρετρο, τώρα το στολίζεις με ό,τι λουλούδια υπάρχουνε. Όλα αυτά που σου λέω βέβαια αν δεν αναλάβει Γραφείο την κηδεία. Αν τον πάρει τον άνθρωπο το Γραφείο, τα φτιάχνουν όλα αυτοί.
Στην εκκλησία πρέπει να πας λάδι, κρασί και βρασμένο σιτάρι για να τα ρίξει ο παπάς στον τάφο.
Μετά την κηδεία προσφέρεις καφέ και αν έχεις τη δυνατότητα κάνεις και τραπέζι.
Ύστερα κάνεις μνημόσυνα:
Πρώτα τα τριήμερα, στις τρεις ημέρες δηλαδή. Πολλές φορές αυτό γίνεται ταυτόχρονα με την ταφή. Είναι ένα τρισάγιο στον τάφο με ένα πιατάκι σιτάρι κ λαγάνα.
Στις εννιά ημέρες κάνεις τα εννιάημερα. Σ’ αυτά ψέλνεις τρισάγιο στο μνήμα και την άλλη μέρα ετοιμάζεις δίσκο με σιτάρι στην εκκλησία.
Στις σαράντα ημέρες κάνεις το μεγάλο μνημόσυνο με τρισάγιο στο μνήμα πάλι, όπου ετοιμάζεις σιτάρι και λαγάνα και την άλλη μέρα πας τον δίσκο στην εκκλησία, ψέλνει ο παπάς και μετά μοιράζεις το σιτάρι και τη λαγάνα ή κέικ αν προτιμάς σε όλους. Προσφέρεις μετά καφέ στους συγγενείς και φαγητό, αν έχεις τη δυνατότητα.
Στους τρεις μήνες που είναι τα τρίμηνα και στους έξι που είναι τα εξάμηνα, κάνεις τρισάγιο στον τάφο.
Στο χρόνο κάνεις πάλι τρισάγιο στο μνήμα με σιτάρι και λαγάνα και την άλλη μέρα δίσκο στην εκκλησία καφέ κ τραπέζι.
Από κει και μετά μνημονεύεις τον πεθαμένο τα ψυχοσάββατα. Όσο ζεις, μνημονεύεις τους πεθαμένους σου τα ψυχοσάββατα. Δεν το ξεχνάς αυτό.
Κατίνα Γούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου